“To make people DANCE and ENJOY!!...“

Atomatic en Koko Mojo Records zijn “min of meer” zelfstandige onderdelen (divisies) van het besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid, Rockstar Records Limited. Het Rockstar Records label werd opgericht in 1979 en is gevestigd in het Spindrift Records House in Clacton-on-Sea in Essex (UK). De zetel van Koko Mojo Records is gevestigd in de tweede grootste stad van Ierland, Cork. Lang voordat de markt overspoeld werd met  goedkope copycat-releases van lage kwaliteit, stond Rockstar Records samen met ACE Records en Bear Family Records bekend om hun heruitgaven van hoge kwaliteit en hun “KILLER-NO-FILLER” ideologie. RR slaagde waar grote labels faalden, door de muziekfans te voorzien van zowel uitgegeven als niet-uitgegeven muziek van klassieke R'n'R-artiesten.

Het doel van Koko Mojo Records is heel simpel: onder de noemer Blues/R&B dansbare muziek uit de jaren 1950 uitbrengen! Hun cd-compilaties zijn samengesteld door ervaren dj's en hun belangrijkste doel is om je te laten dansen “From Argentina via Los Angeles to Ireland, from Blues to Hillbilly and Rockabilly...”. Er dient hierbij opgemerkt te worden, dat er een verschil is tussen de originele, traditionele r&b (een term die uit de jaren voor WOII stamt en die staat voor stevige, rauwe muziek, die zich meer richt op jazz, gospel en blues) en de hedendaagse, moderne r&b (een muziekgenre dat er wel wat van wegheeft en dat een combinatie is van soul, funk en hiphop). Moderne r&b werd populair na het discotijdperk van de jaren tachtig.

De huis DJ, die heelwat cd’s voor Koko Mojo compileerde is Victor Mac, beter bekend als “Little” Victor, The Beale Street Blues Bopper en ook DJ “Mojo” Man. Mac is een Italiaans-Amerikaanse blues- en rootszanger, gitarist en mondharmonicaspeler, evenals platenverzamelaar, musicoloog, entertainer, dj, songwriter en producent. Hij is vooral bekend door zijn samenwerking met Louisiana Red op de albums ‘Back to the Black Bayou’ (2009) en ‘Memphis Mojo’ (2011).

In 2018 bracht Victor ‘Deluxe Lo-Fi’ uit. Het album werd opgenomen in een periode van acht jaar met verschillende muzikanten, waaronder de Downhome Kings, Kim Wilson, Big Jon Atkinson, Rusty Zinn, Carl Sonny Leyland, Steve Lucky en Harpdog Brown.​ Het album werd in hetzelfde jaar in het VK door The Blues Lounge verkozen tot "Album of the Year" en ook in Scandinavië door het tijdschrift Blues News.

KMCD-162: MORE BOSS BLACK ROCKERS, VOL. 2: HOKUS POKUS          

De Mojo Man legt ons met het eerste deel van de vervolgreeks “MORE” BLACK ROCKERS ‘GUITAR PICKIN’ FOOL’ opnieuw met 28 tracks het vuur aan de schenen. In een reeks van 10 volumes, wil Little Victor Mac zich vooral concentreren op minder bekende en opmerkelijke opnames van vooral Afro-Amerikaanse artiesten. Vooral omdat er door de jaren heen al veel soortgelijke projecten gewijd zijn aan blanke rock’n’rollers en heel weinig aan die mensen, die aan de basis lagen van deze muziek. Ze bleven die ook spelen toen zwarte R&B-muziek plotseling werd omgedoopt tot Rock and Roll, om een ​​breder blank publiek in het gesegregeerde Amerika aan te spreken, waardoor het genre halverwege de jaren vijftig een multiraciaal genre werd.

De meeste artiesten in deze nieuwe serie waren eigenlijk bekende namen in de r’n’r wereld van de jaren '50 en vroege jaren '60. Sommige nummers zijn vrij bekend, maar de overgrote meerderheid is dat niet. De kans is groot dat je veel van de nummers nog nooit gehoord hebt, ook al waren ze behoorlijk populair in de jaren vijftig, onder zowel zwarte als blanke r’n’r-fans.

Als we doorheen de tracklist surfen, vielen ons de volgende nummers op. Om in de stemming te geraken, Curtis Knight’s “You're Gonna Be Sorry”, Jackie Wilson’s opgewekte en swingende “Etcetera”, Rudy Green’s “Teeny Weeny Baby”, The Valiants met “Good Golly Miss Molly” omdat dit nummer hier per definitie niet mag ontbreken, Kip Anderson’s “I Wanna Be the Only One”, Dhr. P.T. & The Party Timers’ “Aunt Susie”, Jo Jo Williams’ “Rock 'n' Roll Boogie” , Ronny Goode want van hem is de titelsong, Bobby Day’s “Mr. & Mrs. R’n’R”, de instrumental van Sammy and The Five Notes “Doodle Bug Twist” waarvan de componist niet bekend is, Jimmy Witherspoon’s “Move Me Baby”, Willie White & The Bleu Matts’ bommetje “Everybody Dance” en de afsluiter, Tommy Brown’s “Someday, Somewhere”.

Eric Schuurmans